U okviru službenog programa 66. filmskog festivala u Puli, koji traje od 13. do 21. jula, dva dana pred otvaranje samog festivala, 11. jula, u galeriji SKUC (SRPSKI KULTURNI CENTAR), otvorena je multimedijalna izložba Sonja Savić: Devojka iz grada, povodom 35 godina od Zlatne arene za film “Šećerna vodica”.
U okviru ove izložbe, pored plakata posvećenim filmovima i pozorišnim ulogama Sonje Savić, prikazano je i pet umetničinih radova koji se mogu svrstati u antologiju eksperimentalnog i alternativnog filmskog i video – stvaralaštva.
Izložbu je najavio g-din MIlan Rašula, direktor SKUC-a, dok se direktorka Pula film festivala g-dja Gordana Restović zahvalila Srpskom kulturnom centru za pet godina saradnje sa Filmskim festivalom u Puli i zvanično otvorila izložbu.
G-din Miroljub Vučkovic iz Filmskog centra Srbije je predstavimo Sonju Savić kao gradjanina planete kojoj su bile bliske umetničke veličine poput Pitera Bruka I Boba Vilsona. Prisutne je pozdravio i generalni konzul REPUBLIKE SRBIJE IZ RIJEKE g-din Goran Petrović.
Kustos “Umetničke galerije Nadežda Petrović” i jedan od autora izložbe Predrag Živković je predstavio celokupnu izložbenu postavku.
Na samom kraju svečanog otvaranja, novinarka Tatjana Nježić je pročitala pismo Milene Dravić o sećanjima na Sonju Savić, koja joj je još kao dete tražila autogram, a kasnije je, kao koleginicu, prepoznala na snimanju filma “Šećerna vodica”. Originalno pismo Milene Dravić, dato na čuvanje Tatjani Nježić, a ovom prilikom, ona ga je poklonila Umetničkoj galeriji Nadežda Petrović iz Čačka, čiji su artefakti izložbe deo legata Sonje Savić.
Izložba ostaje otvorena do kraja 66. filmskog festivala u Puli, 21. jula.
Sonja Savi, glumica, dobitnica brojnih nagrada od Niša do Kana, autorka eksperimentalnih i alternativnih filmova i video radova, rođena je u Čačku, 1961. Već na samom početku svoje impresivne glumačke karijere ostvarila je uloge koje će joj doneti veliku popularnost i kultni status. Kroz njene filmske likove govorilo je nekoliko generacija urbane omladine. Njene replike su postale uzrečice u svakodnevnom govoru tokom osamdesetih i devedesetih godina prošlog veka. Paralelno s radom na filmu, po čemu je najpoznatija, intenzivno se bavila video artom i alternativnim teatrom.
Družila se i stvarala autentična umetnička dela s najistaknutijim imenima alternativne umetničke scene s prostora bivše Jugoslavije. Beskompromisna u svom umetničkom angažmanu, netolerantna prema svemu što predstavlja normu, instituciju i “truli” kompromis, razlog su što je nakon 2000. godine neopravdano zapostavljena i zanemarena kao glumica.
Ne pristajući na kolotečinu, okreće se gotovo isključivo radu na samostalnim umetničkim projektima za koje kulturna javnost u Srbiji nije imala razumevanja smatrajući je osobenjakom i ‘’neprilagođenom’’. Neshvaćena i neprihvaćena, preminula je 2008. godine ostavivši za sobom veliku i nedovršenu umetničku ostavštinu. Sonja Savić preminula je u Beogradu, 2008. godine.
